صد مژده به عالم که حسین  آمده  است

از نسل نبی (ص) نور دو  عین آمده است

مادر که بود حضرت زهرا(س)،چه نکوست

ای دل  تو  ببین بانگ  حنین  آمده  است

ولادت با سعادت امام حسین(ع)پیشاپیش

بر تمام مسلمین جهان تهنیت باد

صدای پا ز دور آید...

می درخشد گوشه ی چشم یتیمی بهر ذوق...

می دود تا بیند او را لااقل....

قرص نانی پشت در...

بوی مردی پاک و نیک...

بازوانش را به خیبر آشناست...

در رکوعش آیه ای آید به ناس..

امشبی را خوب بنگر ای رفیق...

ریسمانی را که بندد دست او...

ریسمانی را که بندد بازوانی را که خیبر می گشود...

ریسمانی را که می بندد همان دستان مولایم علی(ع)...

بازوانی را که میزد تیغ حق بر کفر و ظلم...

جایگاه بازی ایتام می بودش ولی...

ریسمانی را بین که می پیچد به او...

بازهم با دست بسته شاه مردان است و بس...

کاش اکنون این قلم سر بشکند...

یا که این کاغذ شکافد قلب را...

مرد بودن وصف مولایم علی(ع)باشد،تمام...

                                                                                                                                                                                                             ادامه دارد...

بر قلب نبی مژده رسد اینکه بیا دوست

قلبت بگشا تاکه ببینی همه  از اوست

قلبت  که  گشودست  به  آیات  الهی

در غار حرا  آیه ی إقرأ  همه  بر توست

مبعث خاتم النبیین(ص) به تمامی مسلمین جهان مبارک باد

السلام   ای  آن  که در  روز  وداع  با  مادرت

از همان دم با پدر همدم به صدها غم شدی

هر دو فرزندت عطا کردی در آن دشتی ز  غم

کربلا  جانت گرفت  اما  ز  قامت خم  شدی

کربلا   نامش  چنین   ناید  اگر  زینب   نبود

شاه عالم خواهری  کردی و مادر هم شدی

در روز پدر به کعبه سر باید زد

بر بام نجف دوبــــاره پر باید زد

در حسرت بوسه بر ضریح مولا

صد بوسه به دستان پدر باید زد

ولادت با سعادت مولای متقیان حضرت علی (ع) و روز پدر گرامی باد

فرصتی دوباره 

فرصتی می‌خواهی تا فارغ از هیاهوی پایان‌ناپذیر زندگی، چند روزی با خودت خلوت کنی.
فرصتی می‌خواهی تا بر سفره عشق میهمان شوی و جامه تعلقات برکنی، با خدای خویش خلوت کنی و پا به پای ام داود، زیارت رجبیه بخوانی.
فرصتی می‌خواهی تا معتکف کوی عشق شوی.
اعتکاف، فرصت خلوتی عاشقانه است.
اعتکاف، استوارسازی شانه‌های لرزانی است که از بار سنگین گناه، دیگر قامت ایستادن ندارد.
اعتکاف، سجده دوباره فرشتگان است بر اشک‌ها و ندبه‌ها و سجده‌های آدمیان.
اعتکاف، احرامی‌ست در میقات حضور، با نور و شعور.
اعتکاف، تطهیر قلب‌هاست در سجاده سبز «توبه».
اعتکاف، گستره محراب عشق است در کوی دوست؛ عشقبازی روح است دور از نفسِ سرکش، در سبزترین مکان، در نورانی‌ترین زمان.
اعتکاف، تلاوت «آیه‌های سوره حضور است» در سجاده اشک.
اعتکاف، لبیک لب‌هایی است که عاشقانه به زمزمه نیایش، روح پریشان خود را شستشو می‌دهند.
اعتکاف، تفرج روح است در خلوت عشق.
اعتکاف؛ یافتن حقیقت پنهان روح است در فراموشی نفس.
اعتکاف، بهترین بهانه برای صعود به ملک نفسانی و بازگشت به فطرت رحمانی است.
اعتکاف، غوطه‌ور شدن در دریای روشن امید است؛ فرصت سبزی است برای آموختن طریقت دلدادگی و رسم و راه عاشقی.
اعتکاف، بریدن است و وصل شدن؛ پایان است و آغاز.
اعتکاف، شکستن است و پیوند خوردن؛ شکستن قفس نفس و پیوند خوردن به آسمان.
اعتکاف، میقاتی است دوباره.
اعتکاف، تمرین خودسازی است.
اعتکاف، مبارزه برای رسیدن به یقین است.
اعتکاف، فرصتی است برای سبز شدن...

مراسم معنوی اعتکاف

زمان: 13،14و 15 رجب

مکان: مسجد پیامبر اعظم (ص) دانشگاه علوم پزشکی گناباد